باید اعتراف کنم که انگار دوران وبلاگ نویسم بعد از گذشت تقریبا 10 سال رو پایان هستش. تحلیل رفته انگار و رو به پایانه!!!
روز تولدم 3 آذر که همیشه اینجا طومار می نوشتم نیومدم. نرسیدم. نمی دونم چرا وبلاگ نویسی از اولویتهام کاملا خارج شده ! همیشه اینجا خونم بود ولی انگار باهاش غریبه ام. شاید به این دلیله که احساس صاحبخونه رو دیگه ندارم. احساس مهمون رو بیشتر دارم.
شایدم به این خاطره که واقعا وقایع قابل گفتنم خیلی کم شده و نمی تونم دیگه غیر مستقیم بنویسمشون.
از وقایعی که اخیرا کلا هواییم کرده این کانال تلگرام ارت لنکواج بود که کلی عکس از تابلوهای رنگ روغن آّبستره می ذاشت و من دلم می خواست یه دونه مشابهشو بکشم کهههه هنوز جرات نکردم دوباره از انباری وسایلمو بیارم.
نکته بعدی احساس سرخوردگی خیلی شدیدی بود که هفته ی پیش بهم دست داد. بعد از خوندن 3000 صفحه کتاب و خوندن سوالای دکتری کنکور سراسری متوجه شدم که من حتی یه دونه اشم نمی تونم جواب بدم. و باید اون 3000 صفحه رو کاملا حفظ کنم. اینجوری خوندن و خلاصه نویسی بی فاییده ا ست. از افسردگی داشتم خفه می شدم. جالب این که سوالای تاریخ ادبیاتش حتی از این کتاب طرح نشده و من هر چی به دنبال منبع این کتاب بودم پیداش نکردم.
حالا نمی دونم چی کارش کنم. واقعا شرایط ناخوشایندیه. برام دعا کنید. قبول شدنم در دانشگاه سراسری به معجزه شبیهه !!! حداقل باید یه سال کتابا رو باید دو سه دور بخونی تا بتونی شاید از 100 تا سوال تخصصی 70 تاشو جواب بدی!! خدایا چرا هر چی که به ما رسید تستی شده و صد تا توش تبصره گذاشتن؟؟
ملت هتل ترانسیلوانیای 2 رو حتما حتما ببینید. بسیار این کارتون نو آوری داشت و خنده دار بود. عشق من اون مومیایی است...حسودی هم نکنید !! :))
همین دیگه....
راستی این شبکه های اجتماعی و تلگرام و اینا کلا وبلاگ نویسا رو مضمحل کرده !!! (مزمحل؟ مذمهل؟؟) بعد از ماهها رفتم وبلاگ ادمای خیلی خیلی خیلی قدیمی. هیچ کدوم نیستن. فقط یه ساده باجی رو گیر اوردم...که اذرماه نوشته !!!
می‌شه چندتایی از اون آدرس‌ها هم بهم بدی؟ من هم خیلی دلم واسه قدیمی‌های گلستان وبلاگستان فارسی تنگ شده.