بازارچه چطور گذشت؟

خب این بازارچه  ی خیریه هم تموم شد. 

دیروز از 10 صبح تا 8 شب اونجا بودم و روز خیلی پرحاشیه ای رو سپری کردم. توی غرفه ی ما یه پسر دیگه هم اومده بود برای فروشندگی. یه پسر متولد 66  و به غایت روانی و ابرو بر!!! از این پسر هنریا که عینک گرد می زنن و سیبیل دارن و سیگار می کشن و فکر می کنن ته فلسفه ان. در مورد هر چیزی یه ربع حرف می زد و زر می زد. چرت و پرت می گفت. کاملا ابنرمال بود. مثلا یه دختره داشت صنایع دستی ما رو نگاه می کرد. بعد یه دفعه بهش گفت: سلام. خووووبی؟ چه خبرا؟ بعد دختره بیچاره شوکه شد. یکی دیگه اومد ازمون پرسید شما به افراد غیر معلول هم اموزش می دید...من داشتم می گفتم که شماره تماستون رو بدید که باهاتون تماس بگیرن..یه دفعه این احمق برگشت  گفت وااا خانوم اگه شما یاد بگیری که معلولا باید چی کار کنن اونا از این راه نون می خورن. روز قبلشم به یه نفر گفت اقا منم دارم مثل شما کچل می شم.. شما الان کچلی..کچلی چطوریه !!!! بعد فکر می کرد خیلی باحاله. ریده بود به ا عصابم شدید. یکی دوبارم بهش گفتم نباید با مردم اینجوری حرف بزنه. جواب داد که من دارم حقیقتو می گم چرا مردم دوست ندارن حقیقتو بشنون.....به غایت روانی بود. رفتم به مسئول روابط عمومیون هم گفتم که این احمق کیه گفتین بیاد..اون بنده خدا هم گفت نمی دونستیم اینجوریه. دیگه نمی گیم بیاد. 

می دونین..فروشندگی یه فن هستش. فکر نکنید اسونه. اگه بخواین دیگران جذب بشن ازتون خرید کنند.. باید با لبخند و صبر و مدارا جواب بدید و هر چی خریدار می گه اهمیت بدید. من اینو خودم خارج از ایران یاد گرفتم برخورد اونا خیلی خیلی متفاوته با مشتری. صرف اینکه یه قیمت رو بگید کافی نیست. من به خیلی ها اشانتیون هم دادم...و باعث شد فرداش هم دوباره بیان خرید کنند... سعی کردم همون سبک رفتار رو داشته باشم ..و بچه ها خیلی جالب بود. چقدر مردم خوششون می اومد. حالا شما منو تصور کن ااین یابو رو هم تصور کن ککه چطور روی اعصابم یورتمه رفته. 

یه خانوم اومد یه غزال کوچیک خرید چند دقیقه بعد برگشت گفت من یه دونه دیگه از اینا می خوام. حالا این غزالها چون چوبی هستن کاملا رنگشو و شکلشون دقیق عین هم در نمیاد...من برای این خانوم تمام غزالها رو اوردم که خودش مقایسه کنه و دو تا عین هم بخره و باورش نمی شد که یکی حاضره اینکارو کنه.

بعد توی محوه یه ایستگاه مثلا رادیو هم داشتیم که دختر و پسره گوینده بودن و موزیک می ذاشتن و مصاحبه می کردن. واای این دختره اینقدر لوس و چندش بود حد نداشت. یا بار هم که پام رفت روی سیم و بلند گو قطع شد تا 2 ساعت از شر صداش راحت بودیم. یعنی من در این سه روز به اندازه یه عمر تجربه کسب کردم ملت. 

- بچه ها یکی از فانتزی های زندگیم قاتل زنجیره ای بودنه !!! یه قاتل زنجیزه ای خیلی باحال....با کلاس..شیک..باهوش. بعد وقتی ادمهایی که می خواستم رو می کشتم روشون یه علامتی خطی چیزی با چقو می کشیدم. خوووب می شم نه !؟!؟